گفتگوی عصر سینما با بازیگر نمایش «ترانه های شرقی» / سمیرا حسینی: حتی سختی های تئاتر هم شیرین است

عصرسینما، عباسعلی اسکتی

سمیرا حسینی، فارغ ‌التحصیل رشه تئاتر گرایش ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر و معماری و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون است که در کارنامه هنری او می توان به فیلم های سینمایی «گیس بریده»، «دخمه»، «خجالت نکش»، مجموعه های تلویزیونی «پس از سالها»، «زیر یک سقف»، «ترور خاموش»، «کلانتر سه»، «آسمان همیشه ابری نیست» و تئاترهای پرمخاطب «اشباح»، «رم» و «دراکولای سفید» اشاره کرد.

با او که این شب ها در کنسرت تئاتر «ترانه های شرقی» هنرنمایی می کند گفتگویی داشته ایم که در ادامه می خوانید.

*این شبها با تئاتر ترانه های شرقی روی صحنه می درخشید، استقبال چگونه بوده است؟

با وجود اینکه بعد از عید است و تا همه چیز بخواهد پا بگیرد یک مقدار طول می کشد ولی با این حال چون این کار قبل از عید هم روی صحنه بود و مردم و مخاطب و تماشاگران دوست داشتند پس بلافاصله بعد از عید هم روی صحنه می رویم.

*موزیکال بودن این اثر چقدر در جذب مخاطب تاثیر داشته است؟

تئاتر مخاطب خودش دارد و هر ژانری در تئاتر هم باز مخاطب خودش را دارد، کسانی که تئاتر موزیکال دوست دارند معمولا کارهای موزیکال را می بینند و این کار هم جزو همان کارهایی بود که مخاطب خاص خودش را داشت و البته کسانی که تنها مخاطب تئاتر هستند هم به دیدن این کار آمدند.

*سختی ها و شیرینی های تئاتر چیست؟

سختی های تئاتر هم حداقل برای من شیرین است، زمان های تمرین و مسیرهایی که باید برویم که معمولا در مرکز شهر و شلوغ هستند و یک مقدار رفت و آمد سخت است سختی های تئاتر هستند وگرنه خود تمرین و خود تئاتر برای من خیلی شیرین است و هرچقدر کار سخت تر باشد برای من جذاب ‌تر است، تنها چیزی که یک مقدار در تئاتر برای بچه ها اذیت کننده است این است که نسبت به زحمتی که می کشند دستمزد کمتری می گیرند، خیلی از کارهای دیگر مثل تصویر و کارهای هنری دیگر دستمزدهای بیشتری نسبت به بازیگران تئاتر و بچه هایی که تئاتر کار می کنند دارند، به خاطر همین است که تئاتر و در تئاتر کار کردن عشق خاصی می خواهد.

*تئاتر چه ویژگی دارد که هر کس یک بار روی صحنه می رود دیگر نمی تواند آن را ترک کند؟

من این را قبول ندارم که هر کسی روی صحنه می رود دیگر نمی تواند آن را ترک کند، خیلی از دوستان خودم و هم دوره ای های خودم بوده اند که روی صحنه تئاتر بوده اند، زحمت کشیده اند و خیلی کار کرده اند ولی صحنه را رها کرده اند و الان در حال انجام کار دیگری هستند، این را قبول ندارم، ولی خود من به شخصه آن زنده بودن و بارها آن لحظات را زندگی کردن روی صحنه را هر شب و هر شب و هر شب دوست دارم و برای من خیلی جذاب است، آن انرژی که از مخاطبی که در سالن نشسته می گیرید و شاید باور نکنید ولی اجرای ما خیلی از شبها بستگی به انرژی مخاطبمان دارد، یعنی شبهایی که مخاطب انرژی خوبی ندارد و انرژی خوبی در سالن نیست ما هم نمی توانیم اجرای خوبی برویم ولی شبهایی هم می شود که انرژی سالن خوب است و مخاطبین حال خوبی دارند و ما اجرای بی نظیری را ارائه می دهیم، این بده بستان خیلی جذاب و شیرین است، همان لحظه بلافاصله بعد از کار نقدها را می شنوید و می فهمید مخاطب کار را دوست داشته یا نداشته و می توانید ایرادهای خودتان را برای شب بعد رفع کنید، این فرصت را دارید که بهتر و بهتر و بهتر بشوید.

*خانم حسینی این همه هنرجوی تئاتر و نمایش آینده ای دارند؟

نمی دانم چه بگویم! قاعدتا همه نه، همان دوستانی که دانشگاه با من همراه بوده اند و حتی قبل از دانشگاه تئاتر کار می کردند الان دیگر به دلایل اقتصادی، زندگی و مالی مجبور شده اند بروند سراغ کارهای دیگری که بتوانند درآمدی داشته باشند و حتی برای خود من هم آن اوایل بارها پیش می آمد، واقعا نمی شود به عنوان شغل در ایران روی تئاتر حساب کرد و زندگی را بر روی آن بنا کرد، خیلی سخت است که فقط با کار تئاتر بخواهید زندگی را بچرخانید، مخصوصاً برای برخی آقایان که نان آور خانواده هستند، البته که خیلی از خانم‌ها هم همین شرایط را دارند و برای آنها هم خیلی سخت است که فقط بخواهند در این زمینه فعالیت داشته باشند.

*از علاقه مندی شما به تئاتر آگاه هستیم، وسوسه تجربه کارگردانی در این مدیوم سراغ شما نیامده است؟

چرا آمده ولی مساله این است که کارگردانی در این زمینه تا بازیگری خیلی سختی های زیادتری دارد، چون شما وقتی می خواهید کارگردانی کنید بازیگرها باید به شما اعتماد کنند و از همه مهمتر تهیه کننده و سرمایه گذار پیدا کنید، کسی که حاضر باشد برای شما به عنوان کسی که دارید کار اول را انجام می دهید سرمایه گذاری کند و تهیه کنندگی کارتان را بپذیرد تا آن را روی صحنه ببرید، این واقعا در ذهن من برای آینده وجود دارد که چه در مورد فیلم و چه تئاتر سراغ کارگردانی بروم و با توجه به اینکه خودم دست به قلم هستم و می نویسم خیلی دوست دارم کارگردان مولف باشم و نمایشنامه و فیلمنامه های خودم را کار کنم.

*و سوال پایانی، گران شدن بلیت تئاتر پس از کرونا باعث نمی شود مخاطب این هنر کمتر شود با این توضیح که همیشه سعی بر این بوده که مردم را به سمت تماشای این هنر جذب کنیم؟

چه چیز گران نشده است!؟ وقتی همه چیز هر چقدر درصد گران شده اند قاعدتا بلیط سینما و تئاتر هم از این مساله مستثنی نیستند، بالاخره عوامل سینما هم باید همان ماست که گران شده را بخرند و درآمد آنها از همین فروش کارها است، پس وقتی کاری نفروشد و تهیه کننده پولی نداشته باشد نمی رود کار بعدی را بسازد و طبیعتا همه بیکار می شوند و نمی توانند کار و زندگی کنند، کسی که برای روح و روان و وجودش خودش ارزش قائل باشد همانطور که می تواند یک شب صد و پنجاه هزار تومان پیتزا بخورد حاضر می شود نصف این مبلغ را بدهد و برود با همسر و همراهش تئاتر یا سینما فیلم ببیند.