علی نصیریان : بازیگر باید قبل از شروع نقش درباره آن تحقیق و پژوهش کند
به گزارش عصرسینما، علی نصیریان معتقد است شخصیت در فیلم ها توسط نویسنده خلق می شود بنابراین نویسنده باید برای نوشتن شخصیت‌ها آگاهی کامل داشته باشد و این امر با تحقیق و پژوهش میسر می‌شود.
علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینمای ایران گفت: بازیگر باید قبل از شروع نقشش در فیلم‌ها و سریال‌ها درباره آن تحقیق و پژوهش کند.
وی با بیان اینکه پژوهش عنصر بسیار مهمی است، افزود: پژوهش مقوله‌ای است که در همه هنرها و مخصوصا در سینما باید به آن توجه داشت و فیلمنامه نویس‌ها و کارگردان‌ها باید بیشتر از سایرین به آن دقت داشته باشند.
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون یادآور شد: آنچه مشخص است شخصیت در فیلم توسط نویسنده خلق می شود بنابراین نویسنده باید برای نوشتن شخصیت‌ها آگاهی کامل داشته باشد که این امر با پژوهش میسر می شود و تفاوتی نمی کند که اثر سینمایی و نمایشی درباره امروز باشد یا تاریخ گذشته. مانند مجموعه های سربداران، امام علی (ع) که قطعا آقایان محمدعلی نجفی و داوود میرباقری تحقیقات مفصلی درباره تک تک شخصیت ها داشته اند.
نصریان همچنین گفت: بازیگر خودش باید به دنبال سرنخ‌هایی که کارگردان درباره نقش به او می دهد، باشد و درباره آنها تحقیق و جستجو کند. من درباره همه شخصیت‌هایی که قرار است نقش آفرینی کنم اعم از نقش‌های سینمایی و تلویزیونی- قطعا تحقیقاتی انجام می‌دهم.
گفتنی است، اختتامیه چهارمین دوره پژوهش سال سینمای ایران فروردین ماه 1400 برگزار می شود.
به گزارش عصرسینما، جایزه پژوهش سال سینمای ایران در سال 1395 با هدف تقویت ارتباط سینمای ایران با پژوهش، توسط معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی سازمان سینمایی پایه گذاری شد.
اهداف و دستاوردهای این برنامه عبارتنداز:
1- نخستین دوره (1396): در آن دوره، جمع آوری و ارزیابی آثار پژوهشی سینمایی شش سال گذشته برنامه ریزی شده بود که 110 اثر (مشتمل بر 52 مقاله، 36 پایان نامه، و 24 پژوهش مستقل) به مرحله داوری رسیدند و در نهایت 33 عنوان به مرحله ارزیابی نهایی وارد شدند.
2- دومین دوره (1397): در آن دوره، 91 اثر پژوهشی (مشتمل بر 34 مقاله، 34 پایان نامه، 19 پژوهش مستقل و 4 اثر متفرقه) به دبیرخانه رسید. در هیات انتخاب کلیه آثار وارده بررسی و در نهایت 33 عنوان به مرحله ارزیابی و داوری وارد شدند.
3- سومین دوره (1398): در آن دوره، 95 اثر پژوهشی (مشتمل بر 21 مقاله، 53 پایان نامه، 13 پژوهش مستقل) به دبیرخانه رسید، که در هیات انتخاب کلیه آثار وارده بررسی و در نهایت 50 عنوان به مرحله ارزیابی و داوری وارد شدند.
4- چهارمین دوره (1399): این دوره با اهداف ذیل در آبان ماه 1399 شروع به کار نمود:
– ارتقای رویداد از سطح ملی به بین المللی برای گام نهادن در مسیری که با استمرارش، سینمای ایران در محافل علمی و پژوهشی دنیا، محل بحث و گفتگو باشد؛
– تغییر جهت به سمت «تالیف» آثار پژوهشی به جایِ «گردآوری» پژوهش های انجام شده؛
– توسعه ارتباطات میان رشته ای (تئاتر، ادبیات، معماری و شهرسازی، جامعه شناسی، اقتصاد، فناوری اطلاعات و…)
– تولید محتوای تصویری از متخصصان و اندیشمندان ایرانی و خارجی در مورد رابطه سینما و پژوهش
