درباره اعتراض اهالی تئاتر مقابل مجلس / مطالبات اهالی تئاتر و مطالعات کمیسون فرهنگی!
عصرسینما؛ رضا صائمیاین اوج تراژدی است که در سرزمینی که عقبه فرهنگ و هنر آن اعتباری تاریخی و جهانی دارد کارش به جایی برسد که اهالی تئاتر آن برای غم نان جلوی درب مجلس تجمع اعتراضی کنند و حداقل های معیشتی و حرفه ای خود را مطالبه کنند.
نزدیک به یک سال است که از شیوع ویروس کرونا در کشور و تعطیلی نمایش‌های تئاتر و تماشاخانه‌ها می‌گذرد و هیچ نهاد فرهنگی و هنری به فکر چاره ای برای این قشر فرهیخته نیست. امروز صنعت سینما که نسبت به تئاتر سویه تجاری تری دارد، با مشکلات عدیده مالی و اقتصادی دست به گریبان است و چرخ سینما از حرکت ایستاده، چه برسد به تئاتر که همواره از بضاعت و حمایت مالی اندکی برخوردار بوده و در شرایط عادی هم دخل و خرجش با هم نمی خوانده است.
کافیست به لیست مطالبات و در خواست آنها که در این تجمع مطرح شده است نگاه کنید:
1. حقوق بیکاری و تسهیلاتِ بیمه و درمان و دارو
۲. رفعِ خسارت‌های ناشی از کرونا
۳. تخصیصِ کمک‌های مالیِ بلاعوض و وام‌های با سودِ کم
۴ تخصیص بودجه حمایتی برای جلوگیری از تعطیلیِ دَم‌به‌دَم و روزافزونِ تئاترهای خصوصی
۵. تعیین مستمری برای سرپرستِ خانوارهای کم‌بضاعت و پرداخت اجاره‌‌های معوقه مسکنِ آنان
مجموعه این مطالبات می تواند اوضاع اسف بار تئاتر کشور را از حیث معیشتی به تصویر بکشد. اما اسف بار تر از این آن سوی خط است. آنجا که قرار است کسانی پاسخگو و پیگیر این درخواست ها باشند که به عنوان اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شناخته می شوند.
برای آشنایی اجمالی با این جمع که علی الصول باید کارشناسان حوزه فرهنگ و هنر باشند به یک نمونه و مثال اشاره می کنم. به آنها که مخاطب اصلی این مطالبات و بیانیه ای هستند که در تجمع اعتراضی از سوی اهالی تاتئر طرح و بیان شد. در تیر ماه سال گذشته که مجلس جدید تازه کار خود را آغاز کرده بود گزارشی در روزنامه فرهیختگان منتشر شد که به میزان دانش و مطالعه و دغدغه اعضای این کمیسون درباره مسائل فرهنگی مثل خواندن کتاب و تماشای فیلم و نمونه های آن پرداخت و از آنها درباره این مسائل پرسیده بود.
یکی از آنها گفته بود آخرین کتابی که خوانده کتاب قانون بودجه است!. در واقع آیین نامه، آنهم در حوزه مسائل مالی، آخرین متن مطالعاتی یک عضور کمیسون فرهنگی مجلس بود!. یکی دیگر گفت کتابی را درباره شهید سلیمانی تورق کرده است!. در واقع کتاب را نخوانده، تنها ورق زده و نگاهی اجمالی انداخته است!.
یکی دیگر درباره آخرین فیلمی که تماشا کرده، «زندانی ها»ی مسعود ده نمکی را نام برده و یکی دیگر گفت آنقدر کار دارم که وقت فیلم دیدن ندارم!.
یکی دیگر هم گفته آخرین فیلمی که دیده ام سریال «پایتخت» بود!. یعنی کسی که عضوء کمیسیون مجلس است تفاوت دو مدیوم فیلم و سریال را نمی داند!.
حالا فکرش را بکنید که آیا این جماعت تا کنون در زندگیشان به تماشای تئاتر نشسته اند و اصلا فضای فیزیکی آن را هم میشناسند یا خیر!. آنگاه همین مجموعه به عنوان یکی از بالاترین مراجع فرهنگی و تصمیم گیری و سیاست گذاری حوزه فرهنگ و هنر قرار است به مطالبات جمع معترض تئاتری پاسخ دهند و به رفع مشکلاتشان بپردازند!. به قول معروف تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!.
حالا بیایید به وضعیت بودجه بخش فرهنگی در سال 1400 نگاهی بیاندازیم. نه از منظر خودمان که از نظر احمد راستینه یکی از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس که گفته است: “متاسفانه آنچه در لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ در قالب اعتبارات فرهنگی پیش بینی شده، پاسخگوی نیاز فرهنگی کشور نیست و متاسفانه با این اعتباراتی که در لایحه بودجه ۱۴۰۰ برای حوزه فرهنگی پیش‌بینی شده است، مانند سال‌های گذشته اتفاق خاصی در حوزه فرهنگی ما نخواهد افتاد”.
آیا با ارجاع به این مولفه، یعنی میزان تخصص اعضای کمیسیون فرهنگی در حوزه فرهنگ و هنر و میزان اختصاص بودجه این بخش در لایحه بودجه سال بعد، دیگر هیچ نیازی به تحلیل یا پیش بینی آینده شغلی و معیشتی اهالی تئاتر باقی می ماند؟. آیا می توانیم باد در گلو انداخته و فریاد بزنیم هنر نزد ایرانیان است و بس!. این در حالیست که صدها نهاد فرهنگی خودساخته نزدیک به قدرت و دولت بودجه های کلانی دریافت کرده اند که ردپایی از محصولات و تاثیرات فرهنگی آنها در جامعه پیدا نیست!.
مطالب دیگری از نویسنده این یادداشت:
درباره سینمای ایران و ژانر فاجعه / سینمای فاجعه و فاجعه سینمایی
درباره عادل فردوسی‌پور و شیوه برخورد مدیران صداوسیما با او / محرمیت به جرم محبوبیت!
سلبریتی ها و آدم برفی های رسانه ای
مجریان حاشیه ساز و بی سوادی رسانه ای / ادب مجری به از رسانه اوست!
