رسانه ملی و عادل فردوسی پور، کدام برنده است؟

عصرسینما؛هادی مؤید – بیش از 90 هفته است که آخرین برنامه 90 در شبکه 3 سیما با اجرای عادل فردوسی پور گذشته است. قطع ناگهانی برنامه 90 و به نوعی جایگزین کردن آن با سایر برنامه ها داستان رسانه ملی و عادل فردوسی پور را وارد بعد تازه ای کرد.

در واقع می توان گفت که پروژه حذف فردوسی پور از دوره قبل از مدیریت آقای فروغی شروع شده بود، اما ترس از دست دادن مخاطبان و به نوعی اعتراض مخاطبان با تصمیم حذف فردوسی پور مانع از اجرایی شدن این تصمیم شده بود. فردوسی پور به سبب بی پروا بودن و به نوعی توانایی به چالش کشیدن همه بدون توجه به این که افراد در چه جایگاه و منصبی هستند، توانسته بود محبوبیت خوبی در دل تماشاگران تلویزیونی داشته باشد. اما این مسئله برای بسیاری از این صاحب منصبان جذاب نبود و همواره تنش های بسیاری صدا و سیما با این گونه افراد از همه جناح داشت. از این رو عملا مشکل رسانه ملی و عادل فردوسی پور کمی تاریخی تر از زمان زمامداری آقای فروغی است.

نکته جالب توجه این است که عادل فردوسی پور بعد از حذف شدن از شبکه سه هیچ صحبت خاصی نکرد و به نوعی به هیچ عنوان دنبال جنجال آفرینی نبود. این باعث شد که محبوبیت او نه تنها کاسته نشد بلکه بیشتر و بیشتر شود. از طرف دیگر سازمان صدا و سیما با توجه به رفتن مزدک میرزاپور به انگلستان عملا با مشکل نبود گزارشگر حرفه ای تلویزیون مواجه شد. این مسئله صدای تماشاگران تلویزیونی را درآورد و عملا نارضایتی از فوتبال های پخش شده باعث شد که مدیر شبکه سه در نزدیکی بازی حساس پرسپولیس در فینال جام آسیا، یک گل به خودی بزند! در واقع مسئله رسانه ملی و عادل فردوسی پور می توانست خیلی بهتر و منطقی تر حل شود اما آقای فروغی با بیان این که سازمان صدا و سیما با وجود آقای فردوسی پور در حال از هم گسستگی بود جریان تازه ای در محافل باز کرد. اما این جریانات را اگر بخواهیم دقیق تر بررسی کنیم به چند نکته جذاب می رسیم.

رسانه ملی و عادل فردوسی پور، از دید فروغی!

این روزها همه از همه طرف در حال حق دادن به فردوسی پور هستند، به خصوص این که عادل فردوسی پور و گزارش فوتبال در قطر باعث شد که عملا مشخص شود که هواداران این صدا را بیشتر دوست دارند. حال کاری نداریم که AFC خواسته بر اساس این علاقه موج سواری کند و عملا فشار روانی عجیبی به تیم رسانه ای ایران وارد بیاورد. به خصوص این که گزارشگر رسمی تلویزیون اجازه حضور در این مسابقه را پیدا نکرده بود و عملا این صدا و سیما بود که به انزوا رفته است.

بنابراین تا این جای کار داستان رسانه ملی و عادل فردوسی پور همه چیز به نفع فردوسی پور است و به نظر سازمان صدا سیما با حذف او و برنامه نود، اشتباهی استراتژیک انجام داده است. اما بیایید این ماجرا را از دید سازمان صدا و سیما و شخص آقای فروغی نگاه کنیم.

شما خودتان را یک مدیر جوان در منصبی بزرگ مانند مدیریت شبکه سه تصور کنید که بزرگترین اتفاقات ممکن، در این شبکه رخ می دهد. از این رو عملا شما باید چندین و چند برنامه اساسی را مدیریت کنید. از طرف دیگر برنامه ای مانند 90 که همیشه جنجال آفرین است شما را با یک سری آدم کله گنده طرف می کند که هر کدام از آن ها می توانند به تنهایی منصب شما را به خطر بیاندازند. در واقع مدیران قبلی شبکه سه سیاست خوبی در مدیریت داشتن و به نوعی با ایجاد تعامل میان این افراد و برنامه نود به نوعی مشکل را برطرف می کردند. اما یه واقع فروغی تجربه چنین زد و خورد هایی را نداشته و ندارد و در این موقعیت بهترین راه چیست؟ حذف صورت مسئله! البته این احتمال و سناریو نیز وجود دارد که فروغی تنها مجری کار و تنها امضا کننده لغو برنامه 90 بوده است و دستورات از بالاتر به او ابلاغ شده است اما به هر حال این اتفاقی است که افتاده و به نظر می رسد بازنده واقعی از دید مردم، مسئولین و حتی خود سازمان صدا و سیما در بازی رسانه ملی و عادل فردوسی پور، همین شبکه سه و مجموعه سازمان صدا و سیما بوده است.

بازگشت برنامه 90، آری یا نه؟

اخیرا یکی از مدیران شبکه سه در مصاحبه ای جالب اعلام کرده بود که آن ها به فردوسی پور پیشنهاد گزارش بازی را داده اند و این فردوسی پور بود که درخواست آن ها را قبول نکرده است. این ادعا به نوعی تنها یک فرار رو به جلو بسیار مضحک است! چرا که همه به خوبی می دانند بعد از حذف برنامه 90 اگر قرار بود فردوسی پور از سازمان صدا و سیما به طور کامل برود دیگر برنامه فوتبال 120 را تهیه کنندگی نمی کرد! و حتی نریشن های مختلف این برنامه و برنامه مجله جام باشگاه های اروپا را خودش نمی خواند. بنابراین عملا فردوسی پور همیشه دوست داشت که در صدا و سیما بماند و از هر فرصتی برای برقراری ارتباط با مخاطبان استفاده کرده است. پس این ادعا تنها برای کم کردن فشارهای اخیر بر سازمان و شبکه 3 بوده است.

اما حال سوال اصلی این است که بعد از داستان رسانه ملی و عادل فردوسی پور، آیا برگشتن سازمان به برنامه 90 می تواند منطقی باشد؟ این اتفاق می تواند دو جنبه داشته باشد. در دید اول سازمان می تواند علنا اشتباه خود را بپذیرد و برنامه 90 را برگرداند که این از دید مخاطبان می تواند یک اتفاق جذاب باشد و به نوعی سازمان می تواند خودش را با این کار احیا کند. اما از جنبه دوم، بازگشت به برنامه 90 هزینه هایی خواهد داشت که به نظر نمی رسد سازمان کنونی صدا و سیما قادر به پرداخت این هزینه ها باشد.